First Marathon.. Gr8 Experience..

Yes.. I did the marathon.

6.15 AM, 16 Jan 2011, CST station Mumbai, The gun triggered to start the race. I took my first step out of thousands. I followed the strategy of running slow in the beginning so as to conserve energy. I followed the crowd slowly raising the pace. At oberoi turn I got to see the Arabian sea first time in my life. (Yes, first time i visited west coast).A light shadow of mine was cheering me under the light of dawn. Few of Half marathon friends cheered me who were running in the opposite way. I was little overcautious and taking too many water breaks. I met a new friend Shantanu on the way, from RFL Bangalore, who supported me all the way. We competed and complemented all along.

All was going well until I hit the Bandra-worli sealink at around 22nd Km. I found it so scary which, otherwise, must be beautiful. The sun god was showering his/her blessings straight on head. Then, I realized that i dropped the cap somewhere on the way. A long shadow of mine was making faces at me. My woes started from 25th Km itself which generally starts from 30 Km mark. I resorted to ‘Run and Walk’ method and continuously hydrating myself. All the elite runners flashed like a bullet overtaking us. At around 28th Km mark, I made my mind to run again and was able to run 3 Km. I finished the sealink and entered the residential part of city where I found solace with little breeze and a slight downhill. I took the help of a water sponge here and cooled myself. This gave me some relief to run another Kilometer atleast. I completed my first 35th Km here and that gave me the confidence that i would finish the run. From there, the heat turned more severe and I was doing more of walk than run. So many Mumbaikars, especially children, came out to cheer us and offered fruits, biscuits. Whenever I saw someone cheering I ran few meters and again forced to walk as the reality was hitting hard. Slowly I dragged my feet until 42.2 Kilometer mark amidst the cheers of my running friends. I was happy that I could stay happy all along without loosing hope. The finish time as per my garmin is 4 hrs 50 mins. The unfavourable weather made the run less enjoyable but tested our perseverence levels to a good extent. The last 2 hrs of the run was an intense experience. After the run I pulled out some energy to do some stretches. Then we all drove to the famous Leopold cafe and treated ourselves with a draught beer!!

I owe alot of thanks to Hyderabad runners without whom I would have taken a long time to realize my wish to do marathon. There are somany people who constanly inspired me to go for it. I also would like to thank Dr. Ashis Roy who was the initial inspiration for me to do a marathon. Thanks for giving few good moments to cherish.

ATLAS SHRUGGED — A Thot Provoking Book.

గత కొద్ది కాలంగా నేను చదివిన పుస్తకాలలో నన్ను బాగా ప్రభావితం చేసినది ‘ATLAS SHRUGGED’. నా జీవన శైలిని, తోటి వారితో నా సహ జీవనాన్ని, బాల్యం నుంచి నాలో నాటుకు పోయిన కొన్ని భావాలని సూటిగా ప్రశ్నించింది ఈ పుస్తకం. మనిషి ఆకలి కంటే మరేదీ పెద్ద సమస్య కాదు అనుకొనే వాడిని కాని ప్రతి మనిషి తన సామర్ధ్యం మీర ఆలోచిస్తే ఆకలి సమస్యే కాదు .సంతోషం మనిషి నైతిక హక్కు అంటుంది అయన్ ర్యాండ్. కొన్ని పేజీలు చదివి ఆ భావ తాకిడి కి తాళ లేక, పుస్తకం ప్రక్కన పెట్టి కాసేపు ఆలోచించి మళ్ళీ తెరిచిన సంధర్భాలు ఉన్నాయి. నా తలకు మించిన వేదాంతమేదో నాకు మధ్యలో విసుగనిపించినా పుస్తకం చివరివరకూ ఆలోచింపచేసేదిలా ఉంది. అయన్ ర్యాండ్ గారి తత్త్వం తక్కిన వాటి కన్నా విపులంగా ఇందులో వివరింపబడింది అని నా అభిప్రాయం. జీవితంలో ఎదగాలనుకొనే ప్రతి వ్యక్తికీ ఉత్సాహాన్ని నిలిపే పుస్తకం ఈ ‘ATLAS SHRUGGED’.

ప్రతి మనిషీ తనకు తానే దిశా నిర్దేశం చేసుకోవాలి అనేది దీని నుంచి నేను నేర్చుకొన్న ఒక నీతి. దర్శకుడు రాంగోపాల్ వర్మ గారిని పలు ప్రశ్నోత్తరాలలో ప్రేక్షకులకు ఏమయినా సలహా ఇమ్మంటే ఎవరినీ సలహా అడగద్దనేదే నా సలహా అనేవారు. పొగరుగా అనిపించే ఈ సమాధానం వెనుక తత్త్వమేమితో ఈ పుస్తకం వివరిస్తుంది.  తమ కృషి, పట్టుదల, మేధస్సుతో సమాజానికి వెన్నెముకలా ఉండే కొందరు వ్యక్తులకు ముందరకాళ్ళ బంధంలా కొన్ని శక్తులు అడ్డు పడుతుంతే వాటిని ఎలా ప్రతిఘటించాయనేది దీని ఇతివృత్తం. సామర్ద్యం కనబరిచిన వాడికి ప్రోత్సాహకాలు లేకుండా ప్రతివాడికీ సమాన హక్కులంటూ సమాజాన్ని పరాన్న జీవుల్లా మార్చే ప్రభుత్వంతో విసుగు చెందిన కొంతమంది వ్యక్తులు సమాజాన్నే వెలి వేస్తే సమాజం ఎలా అలకల్లోలం అవుతుంది అనే ఆలోచన ఈ కధ కి మూలం. నైతికత ముసుగులో మనిషి శక్తి సామర్ద్యాలని నిర్వీర్యం చేసే మతాలను, సిద్దాంతాలను ఘాటుగా విమర్శిస్తుంది. మనిషి తన ఉనికి ఉన్నంతకాలం తన తర్కంతో తనకు తాను ముందుకు నడవాలని బోధిస్తుంది.

ఈ నవల చదివేప్పుడు కమ్యూనిజం అంటే వ్యతిరేకత ఏర్పడే అవకాశం ఉంది. కాని ఇందులోని ఊహాజనిత సమాజానికి వాస్తవిక పరిస్తితుల మధ్య తేడా ని గమనించాలి. ముఖ్యంగా పుట్టుకతోనే ఆపాదించబడుతున్న అసమానతలు తొలగి సహజంగా మనిషి బుద్ధి వికసించడానికి తోద్పడే వాతావరనాన్ని సృష్టించుకోగలిగితే మనం నవల లోని ఆదర్శ ప్రపంచానికి తలుపులు తెరుచుకొంటాయి. ఈ అంతరాన్ని పూరించడానికి, ఒక సమాన మయిన వేదిక కల్పించడానికి మన ప్రభుత్వాలు విధానాలు నిర్నయించాలి కాని పోటీ వాతావరణం ఉన్నప్పుడే సమాజం ఏ రంగంలో నైనా ప్రగతి పధంలో ముందుకు వెళ్తుంది. ఎవరి ఆకలి వారు తీర్చుకోడానికి ఆసరాగా ఉండే వ్యవస్థ మనకి కావాలి కాని ఆకలి తీర్చే వ్యవస్థ మనకి వద్దు. ఉన్నా అది దీర్ఘ కాలం లో నిలబడదు.

సమాజం ఈ నవలలో లా ఉండాలి అని నిర్దిష్టంగా చెప్పలేను కాని ఒక వ్యక్తి మాత్రం ఇందులోని ‘JOHN GALT’ లా ఉండాలని చెప్పగలను.

RAVI

‘Rock on’ Rocks!!

Felt like watching a good movie again (After ‘The pursuit of happiness’). This is not just introducing Rock to India. It has much more. It shows passion. It shows love. It shows struggle. It shows sacrifice. It shows style. It shows humour. And yes, It shows life. As the tagline says it’s about living the dream. what else i can hope in a good movie.

Watch it.. you will love it!!

Music is awesome. I can say, addictive!!

Sarkar Raj – Controversy over reviews

It must have been known to the reader on how Ram gopal varma takes on his reviewers in his blog. It’s worth reading that blog since it shows the other side to what a critic chooses to speak. A film ,whether good or bad, is made with months and years of patience, hard work and investment. seeing his blog, i understand the frustration a film maker goes through when a critic speaks out of his/her whims assuming a mastery over cinema making. If a film maker is responsible to make a good film equal responsibility lies with critic to evaluate it honestly . I myself had an opportunity to watch Sarkar Raj on first day and it marked a possitive impression upon me though it is full of violence and murders. To my disappointment, the reviews are flat for this movie.

Though this blog of RGV is personnal it throws light on how casual critics are while writing about a movie. It’s useful for the reader to understand to what extent one should go with a reviewer. Sometimes, I too fall into the kind of confusion which RGV mentioned in the blog where i fail to understand whether critic is actually praising or complaining.  On the lighter side, I feel critics are overburdened to watch so many movies in a single day and to reach the targets by evening (since movies are released generally on friday ).

Sex and Death – Two Great Taboos

Before starting my write-up I would like to present a transcript of osho’s talk.

‘Sex and Death – Two Great Taboos’

‘Any animal born out of sex is going to die. He cannot be immortal in the body. So these two things have been taboos in the world, Sex and Death. Both have been kept hidden. Nobody talks about sex. I have been condemned all around the world because I simply talked about every taboo without any inhibitions because I want you to know everything about life from sex to death. only then you can raise beyond sex and death. In your understanding you can start approaching something that is beyond sex and beyond death. That is your eternity. That is your life in pure energy. By sex, your body is born, not you. By death your body dies, not you. So it is absolutely unnecessary to make those taboos’

The above talk greatly influenced me. It has a great relevance to our perspectives towards life and also to the problems prevailing in the society. Sex and death are entry and exit of life in the human body. Unfortunately, we are not able to speak openly about these two basic things of human life.

Sex is the most exploited thing of human life. A boy or girl entering into teenage feels the urge to unite. Thanks to our family system and society norms, everyone has to suppress that natural need. That suppression manifests into various forms of negative emotions and this leads the people to commit to rapes and molestation. The only socially acceptable  way to kill that suppression is through marriage. I must confess here that I am one of those restless souls thinking about sex. Marriage became a gateway for sex and marriage also lost it’s purpose. I feel there is something radically wrong in our traditional system.

Few doctors and psychologists advocate Sex as stress buster and as great exercise etc… I strongly feel that it’s much much beyond these. It’s a celebration of love. It is submission of our ego and channel to get closer to one self. Let us preserve the sanctity of it. Let us appreciate the gift given by nature. Let us not treat it like a mere exercise and degrade ourselves!

Death, The most frightening word in English. The word which draws sympathy for even for a hard core criminal if he dies. If we are severely frustrated with someone how will we react?? I will kill you bastard!! Even our law books gave death a devil status as it is treated as highest form of punishment. I wonder if birth is beautiful and birth is celebrated why not death! After all, man is mortal.

It is this inability from our side to accept the truth that is causing misery to human kind. We unknowingly believe that death is something which happens to some one else and not to self. When we attend to any funeral we feel some emotional discomfort and in that discomfort lays the reality. When we break that barrier life looks absolutely beautiful. Out of our chase to create wealth for ourselves and our future generations we are compromising on our health and values. Let us create assets outside while maintaining and sharpening the inner assets.

Making sex and death taboos is the great mistake civilization has done to us. Without them there is no human life!! Those are great gifts from nature. Let us celebrate them in their purity and not in aberrated forms.

Ravi

The Perfectionist back again!!

Aamir Khan, The Perfectionist is back again fulfilling all the promises and exceeding all the expectations surrounded him especially for wearing director’s hat this time. He has a unique strength to bring offbeat themes into main stream cinema. He proved it yet again!! 

Watching TZP is a wonderful experience which brought the reminiscences of my childhood. It is a treat to watch the kid’s mischievous actions which look very natural. Aamir and the crew must have done a lot of ground work towards bringing the imagination of kids to the conscience of viewers. This is evident in the scene where ishant awasti, the child protagonist of the movie decodes 3*9 as 3. All the scenes rekindle the spirit of innocence and joy of childhood. For that matter, there are few scenes, which may be ignored, where ishant plays with nostrils, the scene in which he dances his own way and the worries he face when he comes to know that tomorrow he is leaving to boarding school. 

While dealing with the psychological disorder of the kid technically it also showcased the pathetic way the kids are being brought up in our society. Every parent wants the kid to be a doctor or engineer being indifferent to the feelings and aspirations of the kid. The script and lyrics of the songs are very nice bringing sensibility to the situations. Aamir, as usual, has come up with stupendous performance as a teacher who identifies the problems faced by ishant and tries to convince the parents to acknowledge the feelings of ishant.  The actor in the role of ishant’s father is terrific in his action, especially the scene where he regrets the way he brings up ishant. Music and back ground score is refreshing and carries the mood of the situations. 

TZP is one of the best movies I had seen so far. It’s a kids movie every Adult must watch!! Please don’t miss it!! 

Ravi.

‘Happy Days’ Hangover

lyrics of the songs still floating on my lips… dialogues in the movie still lingering over my mind… with lightened hearts and elevated spirits… it’s how i would like to describe my state of mind after watching my favourite movie in recent past …. ‘Happy Days’ Hangover….

The movie revolves around three characters, chandu-tyson and Rajesh and their female leads. This covers 4 years of their college life. The characterization of each one has it’s own sensitive differences which sekhar kammula maintained from the start till the end. Tyson’s character reflects so much of energy and attitude with lot of perseverance to get what he honestly beleives in. He gives so much of value to friendship that inspite of the betrayals, he stood for the well being of his frined just for the reason that he is his friend. Chandu’s character is a person who is completely honest with himself and who stands by his friend in all their endeavours. Rajesh’s character is full of innocence and charm associated with it. All female leads are apt for their roles and carry the girl next to door look. Appu’s role has so much of life in it. She did a commendable job as a girl who is unable to express her love openly.

Sekhar Kammula is doing a commendable job to create commercial success still serving the basic purpose of making a movie. He is creating his own genre of movies in telugu. He has a superb quality of capturing subtle emotions in our lives that nobody can resist to smile or to render a drop of tear.

At the end of the day it’s not a movie which u can sit and analyze. Go and feel the beauty of youthful joy and innocence. It’s a youthful family entertainer and it means it. For all desperate souls to watch a good telugu movie.. here is your time.

Many many thanks to sekhar kammula for making such a movie with full life and I wish ‘Happy days’ ahead for telugu cinema.

‘మొబైల్ ‘ లేని ఒక రోజు

మొబైల్ వాడుతున్న గత కొన్ని సంవత్సరాలలో ఎన్నో సార్లు ఒంటరిగా ఉన్నా ఒంటరితనాన్ని పూర్తిగా అనుభవించలేదు. మాటల రూపంలో కావలసిన వారందరూ పక్కనే ఉన్నట్టు ఉంటుంది. ఒకప్పుడు వీధికి రెండు మూడు టెలిఫోన్ బూతులు ఉండేవి. ఇప్పుడన్నీ ఆ డబ్బా ఫోనులే. మాట్లాడడం మొదలెట్టానో లేదో కుయ్యి కుయ్యిమంటుంది ఇంకో కాయిన్ వెయ్యమని. ఇవ్వాళ ఒక చిన్న సమాచారం చేరవేయడానికి ఇంట్లో చిల్లర అంతా కూడకొట్టుకొని కూడా నానా యాతనలు పడ్డాను.మొబైల్ లేక నేను పడిన ఈ చిన్న చిన్న ఇబ్బందులు నా చేత ఈ చిన్న బ్లాగు రాయించాయి.

ఈ మొబైల్ రాకముందు ఎవరన్నా స్నేహితులను ఎక్కడన్నా కలుసుకోవాలంటే పలానా సెంటర్ లో పలానా హొటల్ దగ్గర ఉంటామని ఖచ్చితంగా అనుకొనేవాళ్ళం. వాడు కొంచెం పక్కకి వెళ్ళినా వెతికే వాడికి శిరోభారమే. ఇప్పుడు పలానా చోట ఉన్నారంటే నడుస్తూ మాట్లాడుతూనే కలుసుకోవచ్చు. నా చిన్నప్పుడు నా గ్రామంలో ఎవరికన్నా ఏమైనా విషయం చేరవేయాలంటే అటుగా వెళ్ళే పిన్ని గారినో, మామ గారినో కబురంపమని అడిగేవాళ్ళం. ఇప్పుడంతా నిమిషాలలో పని. సాంకేతికత గ్రామాలకు సైతం విస్తరించింది కదా.

సాంకేతికత బాగా పెరగడం వళ్ళ మనుషులు దగ్గరయ్యారు కాని మనసులు మాత్రం దూరమయ్యాయి అనిపిస్తుంది. దీనికి పూర్తిగా సాంకేతికతను నిందించడం తగదు. మారుతున్న విలువలే ప్రధాన కారణం. ఈ మధ్య పెళ్ళి ఆహ్వానాలన్నీ e-mails లోనే వస్తున్నాయి. అలాంటి ఆహ్వానం చూస్తే పెళ్ళికి వెళ్ళాలా వద్దా అనే సంశయం కలుగుతుంది. మనం ఒక పనైపోతుంది కదా అని ఇలా e-mail ఆహ్వానాలు పంపుకుంటున్నామేమో. కనీసం పెళ్ళయినా ఒక పనయిపోతుందని కాకుండా మనస్ఫూర్తిగా జరుపుకొంటే బావుంటుంది. ఇది ఎవరినీ విమర్శించడం కాదు కాని మన సమాజం ఏ దారిలో వెళ్తుందా అని పరిశీలించుకోవడం మాత్రమే.
రవి

RTI సమావేశం

కాలక్షేపానికో వినోదానికోగడిచిపోయే నా ఆదివారం సాయంత్రం ఈ సారి అర్దవంతంగా ఉత్తేజపూరితంగా సాగింది. ఎన్ని సినిమాలు చూసినా ఎంత మంది స్నేహితులతో ఎంత సేపు ముట్టచించినా అదివారం ముగిసేప్పటికి ఏదో Incomplete feeling ఉంటుంది.కాని గడిచిన ఆదివారం మాత్రం ఒక మంచి పని చేసాననే తృప్తి, దానికి కొనసాగించవలసిన బాధ్యత, దానిని నిరవర్తించగలమా అనే సంకోచాలతో ముగిసింది.

ఇక సమావేశ వివరాల్లోకి వెళితే ‘సమాచార హక్కు ‘ని సమర్దంగా వినియోగించిన రాకేష్ దానిని మరింత ప్రచారం లోకి తీసుకురావాలన్న సదుద్దేశంతో ఈ సమావేశానికి పిలుపునిచ్చారు. అతి తక్కువ సమయం లో ఈ సమవేశం గురించి ఆసక్తి కలిగిన వ్యక్తులందరికీ తెలియపరిచి TMAD ప్రశాంతి ఇది విజయవంతం అవడానికి ఎంతో శ్రమించారు.

ముందుగా ఈ హక్కు యొక్క అవసరం గురించి తెలుసుకోవలసి ఉంది. ఈ ప్రభుత్వం అనేది ప్రజలది అని, ప్రభుత్వం చేసే ఖర్చు  ప్రత్యక్షంగా కానిపరోక్షంగా గాని మనం కట్టే పన్నుల ద్వారా చేకూరిందే అని మనమందరం గుర్తించాలి. అలాంటప్పుడు మన సొమ్ము ఎలా ఖర్చు అవుతుందో, మన మీద ఆపాదించే ప్రతి పాలసీని ప్రశ్నించే హక్కు ఒక పౌరుడిగా మనకుంది. ఈ హక్కు సామాన్యపౌరుడికి తన హక్కులకోసం ప్రశ్నించే ఒక ఆయుధం.ఎంతో మంది విజ్ఞుల ఫలితంగా అమలు లోకి వచ్చిన ఈ హక్కును సమర్దంగా వినియోగించినప్పుడే వారి కృషికి సఫలత్వం కలుగుతుంది. ముఖ్యంగా విద్యావంతులమంతా దీని ప్రాముఖ్యతను గుర్తించవలసిన అవసరం ఉంది. ఈ చట్టం హక్కుతో పాటు దానిని వినియోగించాల్సిన బాధ్యత మనముందు ఉంచింది.

ఈ సమావేశంలో RTI అప్లికేషన్లు పెట్టిన వ్యక్తుల అనుభవాలు వినడం జరిగింది. ఎన్నో అడ్డంకులను అధిగమించి, ఎంతో సమయాన్ని సహనాన్ని వెచ్చించి, తన స్వలాభాన్ని విడిచి, ఎంతో మంది ప్రభుత్వాధికారులను ప్రశ్నించి సత్ఫలితాలను సాధించిన రాకేష్ మరియు అతని టీం ను ఎంతో అభినందించవలసి ఉంది. నాగేంద్రబాబు గారు RTI సంబంధించి గత కొద్ది కాలం లో జరిగిన మంచి పరిణామాలను వివరించారు. ప్రభుత్వ రంగ పనితీరు గురించి అనుభవంతో కూడిన ఆయన ప్రసంగం ఎంతో స్పూర్తిని ఇచ్చింది. సమాజం అనేది మన కుటుంబానికి కొనసాగింపేనని మన చుట్టూ జరిగే అన్యాయానికి స్పందించడం మనందరి భాధ్యత అని గుర్తు చేశారు.

ఈ ‘సమాచార హక్కు ‘ బాగా ప్రాచుర్యం లోకి వచ్చి సామాన్య పౌరుడు సైతం నిర్భయంగా ప్రభుత్వాన్ని ప్రశ్నించగలిగినపుడు మన ప్రభుత్వ పనితీరులో తప్పక మార్పు వస్తుందని మనం ఆశించవచ్చు.

రవి.